Technika: Lustro samokrytyki

Zacznij stawiać takie same wymagania swoim bliskim i przyjaciołom. Ale bądź maksymalnie szczery.

A kiedy zaczniesz to robić, zrozumiesz, jak niesprawiedliwa jest Twoja krytyka w rzeczywistości.

Wyobraź sobie to ćwiczenie na przykładzie kolejnego dialogu pacjenta z psychologiem:

Dymitrze, powiedziałeś, że zwolnienie z pracy wprawiło Cię w okropny stan. Że jesteś nieudacznikiem, który nic nie potrafi.

Spójrzmy, jak to wygląda w rzeczywistości. Proponuję Ci mini-grę ról, w której powiesz wszystko, co mówisz sobie w tej sytuacji, ale swojemu bliskiemu, na przykład najlepszemu przyjacielowi.

Ja będę w roli Twojego przyjaciela, którego również zwolniono, tak jak Ciebie, a Ty – sobą. Spróbujemy?

Spróbujmy.

Zacznijmy od tego, że powiem: „Dziś mnie zwolnili”.

Pewnie zrobiłeś coś nie tak, skoro Cię zwolnili.

Na przykład co?

Popełniałeś wiele błędów, byłeś nieuważny.

Czyli mnie krytykujesz?

No tak, nie potrafisz normalnie pracować. Nie radzisz sobie. Jesteś nieudacznikiem.

Bardzo mi przykro to słyszeć, liczyłem na Twoje wsparcie.

Jak mogę Cię wspierać, skoro nic nie potrafisz, skoro ciągle popełniasz błędy. Nigdy niczego nie osiągniesz.

Więcej treści w naszym aplikacji

Widzisz tylko część treści, w aplikacji znajdziesz wiele interaktywnych artykułów. A także teksty psychologiczne z śledzeniem dynamiki stanu, dziennik, dziennik automatycznych myśli i wiele więcej!

Po takiej grze ról Dymitr przyznał, jak trudno było mu mówić te słowa bliskiej osobie, i że nie potrafi sobie wyobrazić, że mógłby być do tego zdolny.

Mów do siebie tak, jak mówiłbyś do kogoś, kogo kochasz.

Brené Brown

Ale właśnie tak postępujesz wobec siebie, krytykując, poniżając, raniąc.

Siebie nie żałujesz, ale innych byś tak nie potraktował. Przestań stosować podwójne standardy.

Zacznij okazywać sobie taką samą wyrozumiałość, zrozumienie, troskę i wsparcie, jakie okazujesz innym.

Twoja samoocena to najważniejszy motyw przy wyznaczaniu celów życiowych i ich osiąganiu.

Przy zaniżonej samoocenie nie doceniasz swoich możliwości, odbierając sobie prawo do szczęścia.

Aby zmienić sytuację, musisz zmienić swoje nawyki myślowe, swoje zachowanie i małymi krokami dążyć do zdrowej samooceny, akceptując porażki i dostrzegając najmniejsze sukcesy.